Wpływ technologii na nowoczesne miejsce pracy

W wielu firmach technologia przestaje być tylko narzędziem wspierającym pracę, coraz częściej staje się jej nieodłącznym elementem. Automatyzacja i sztuczna inteligencja usprawniają powtarzalne zadania, a jednocześnie aktywnie uczestniczą w procesie podejmowania decyzji.

Na przykład w pracy zespołów analitycznych czy traderów, gdzie liczy się błyskawiczna reakcja na zmiany rynkowe, sztuczna inteligencja analizuje dane w czasie rzeczywistym, wykrywa zależności i sugeruje możliwe scenariusze. Ale podobne zastosowanie można spotkać także w marketingu, logistyce czy HR – tam AI klasyfikuje informacje, przewiduje trendy lub odpowiada na zapytania klientów.

Zaletą automatyzacji jest jej zdolność do przetwarzania ogromnych ilości informacji bez zmęczenia czy błędu wynikającego z emocji. W codziennej pracy oznacza to na przykład szybsze generowanie raportów, automatyczne alerty o nieprawidłowościach, czy inteligentne rekomendacje. Pracownicy zyskują dzięki temu czas na bardziej strategiczne działania.

Według danych McKinsey:

„Prawie połowa pracowników oczekuje, że generatywna AI będzie obecna w co najmniej 30% ich codziennych zadań już w ciągu najbliższego roku.”
Źródło: McKinsey & Company

To pokazuje, że technologia wchodzi w rolę cyfrowego współpracownika – asystenta, który podsuwa dane, wykonuje analizę, czasem podejmuje decyzje, a nawet uczy się na podstawie tego, jak pracujemy. Jednak to człowiek nadal odpowiada za interpretację, wybór priorytetów i odpowiedzialność za efekty.

Dla osób pracujących stacjonarnie, jak w przypadku wielu stanowisk operacyjnych, technicznych czy właśnie traderskich, oznacza to, że technologia nie tyle zastępuje obecność, co ją wzmacnia. Dzięki niej można reagować szybciej, widzieć więcej i podejmować lepiej uzasadnione decyzje, bez względu na to, czy chodzi o ruchy na rynku, decyzje personalne czy planowanie produkcji.

Nowoczesne technologie niewątpliwie usprawniają pracę, jednak w niektórych środowiskach mogą również generować nowe wyzwania dla zdrowia psychicznego i fizycznego. Coraz częściej mówi się o tzw. Technostresie, zjawisku związanym z przeciążeniem informacyjnym, ciągłą dostępnością online oraz koniecznością szybkiego przyswajania i zmiany narzędzi cyfrowych.

Tego rodzaju obciążenie pojawia się szczególnie tam, gdzie praca opiera się na ciągłej interakcji z technologią, a jednocześnie nie towarzyszy jej odpowiednie wsparcie organizacyjne czy równowaga między życiem zawodowym a prywatnym. Dotyczy to różnych branż i często wynika z nieadekwatnego wdrożenia systemów, a nie samej specyfiki zawodu.

Ważne jest także uwzględnienie aspektu fizycznego. Praca z ekranem przez wiele godzin dziennie, ograniczony ruch oraz jednostajne, powtarzalne czynności mogą negatywnie wpływać na wzrok, postawę czy ogólny poziom energii. Szybkie tempo pracy, mnogość bodźców i natłok informacji potrafią zaburzać naturalny rytm funkcjonowania organizmu.

W odpowiedzi na te wyzwania coraz więcej organizacji, niezależnie od branży, wdraża rozwiązania wspierające tzw. cyfrowy dobrostan. Obejmują one m.in. ergonomię stanowisk pracy, edukację w zakresie świadomego korzystania z technologii, a także kulturę pracy, która stawia na efektywność zamiast ciągłej obecności online. Celem jest budowanie środowiska, w którym technologia jest wsparciem, nie obciążeniem.

Technologia ma potencjał wyrównywania szans, ale tylko wtedy, gdy jest dostępna i zrozumiała dla wszystkich. W praktyce różnice w dostępie do sprzętu, szybkości internetu czy umiejętnościach cyfrowych wciąż wpływają na to, kto w pełni korzysta z możliwości nowoczesnego miejsca pracy.

Według danych Eurostatu, w 2024 roku tylko 55,5% mieszkańców UE w wieku 16–74 lat miało co najmniej podstawowe umiejętności cyfrowe. W niektórych krajach, jak Włochy, odsetek ten spadał nawet poniżej 46%.

W firmach technologicznych i finansowych może to oznaczać barierę, np. przy wdrażaniu nowych narzędzi czy systemów opartych na AI. Osoby mniej biegłe cyfrowo częściej wypadają z obiegu, mają trudność z adaptacją lub nie wykorzystują pełnego potencjału swojej pracy.

Na przykład, jeśli analityk rynku nie potrafi obsłużyć nowoczesnych platform analitycznych, jego wnioski będą mniej precyzyjne, mimo że wiedzę merytoryczną może mieć bardzo solidną. To prowadzi do pogłębiania różnic, nie ze względu na kompetencje zawodowe, ale technologiczne.

Przyszłość miejsca pracy nie będzie zdominowana wyłącznie przez maszyny, ale przez ludzi, którzy potrafią je skutecznie wykorzystać. Technologie takie jak sztuczna inteligencja, automatyzacja, analityka danych czy rozszerzona rzeczywistość będą coraz bardziej zintegrowane z codziennymi procesami.

To oznacza zmianę zarówno wykorzystywanych narzędzi, jak i wymaganych kompetencji. Pracodawcy coraz częściej oczekują nie konkretnego zawodu, ale umiejętności: analitycznego myślenia, obsługi danych, elastyczności w pracy z nowymi systemami, współpracy człowieka z AI. Nawet zawody wymagające wysokiej specjalizacji będą się coraz bardziej opierać na symbiozie wiedzy eksperckiej i technologicznego wsparcia.

Według raportu Światowego Forum Ekonomicznego:

„Do 2027 roku 44% podstawowych umiejętności pracowników ulegnie zmianie.”
Źródło: World Economic Forum

W praktyce oznacza to, że ciągła nauka staje się decydująca. Już teraz firmy inwestują w szkolenia wewnętrzne, mikrocertyfikaty, rozwój kompetencji technicznych i miękkich. Zawody przyszłości nie będą wymagać wyłącznie znajomości jednego systemu, ale zdolności do szybkiego uczenia się kolejnych.

Pracownicy, którzy rozumieją logikę działania technologii, potrafią ją zastosować w konkretnym kontekście i nie tracą przy tym zdolności krytycznego myślenia, będą najbardziej odporni na zmiany rynkowe. Praca staje się bardziej dynamiczna, ale też bardziej zindywidualizowana i kompetencyjna.